Wychowanie w Przedszkolu (temp) | 22 luty 2007
* Pokazana okładka tytułu jest aktualną okładką tytułu Wychowanie w Przedszkolu (temp). Kiosk24.pl nie gwarantuje, że czytany artykuł pochodzi z numeru, którego okładka jest prezentowana.
Zabawy konstrukcyjne oparte na sztuce origami, które możemy zaproponować dzieciom, tworzą bardzo wartościowe pole doświadczeń edukacyjnych. Czynność składania jest jednocześnie ćwiczeniem motorycznym, a w zależności od wielkości składanej płaszczyzny, nauczyciel może stymulować zarówno dużą, jak i małą motorykę. Szczególnego znaczenia w przedszkolu nabierają ćwiczenia manipulacyjne z małym kołem, kwadratem czy inną wyjściową płaszczyzną origami, które usprawniają mięśnie dłoni tak potrzebne w nauce pisania i jednocześnie pomagają poznać stosunki przestrzenne, figury geometryczne oraz geometrię samej kartki papieru.
Do ćwiczeń tych nauczyciel stosuje proste techniki sztuki origami, tzw. techniki origami płaskie z koła czy z kwadratu. Stosowanie tych technik zaczyna się już w trzecim roku życia dziecka, a oparte na wcześniejszych doświadczeniach sensorycznych (zaczynamy składanie od koła jako kształtu najbardziej przyjaznego dziecku) zapewnia jednocześnie pierwsze sukcesy edukacyjne.
Ważną funkcją papierowych ćwiczeń manipulacyjnych jest systematyczne wyrównywanie napięcia mięśniowego. Konstrukcyjne zabawy przedszkolaków, aranżowane przez nauczyciela, dają duże możliwości w zakresie aktywności społecznej, wywołują określone interakcje, na podstawie których dziecko spontanicznie aktywizuje się w rozmowie, będącej konsekwencją wykonywanych czynności. Stosowanie na zajęciach odpowiednich modeli o różnym zakresie ich trudności oraz o określonej formie tematycznej umożliwia nauczycielowi świadome wejście w cztery obszary rozwojowe dziecka jednocześnie. Zabawa taka wspiera bowiem rozwój fizyczny, jednocześnie zapewniając poznawanie rzeczywistości z dużą dozą emocjonalnych przeżyć i kontaktów społecznych. Wyzwalająca się w ten sposób ekspresja twórcza dzieci "zaprasza" je systematycznie w progi sztuki. Umożliwia wnikliwe, systematyczne jej poznawanie przez działanie, otwierając jednocześnie świat dziecka na przeżywanie wspólnej radości, poczucia sprawstwa, odkrywanie swoich możliwości. Ten holistyczny wymiar sztuki origami, niejednokrotnie pomijany przez tych pedagogów, którzy w papierowej składance widzą jedynie kolejną ozdobę na choinkę czy dekorację przedszkolnego kącika, jest najistotniejszym jej atutem, bowiem czynności prowadzące do budowy papierowej składanki, zaproponowane w metodyczny sposób dzieciom przez nauczyciela, mogą stanowić treść niejednych, w pełni zintegrowanych zajęć.
Wzrost poziomu integracji sensorycznej winien być celem każdych zajęć na poziomie edukacji elementarnej, a papierowe zabawy z origami w pełni umożliwiają realizację tego celu. Oczywiście, jeżeli origami będziemy stosować wyłącznie od czasu do czasu, nie możemy powiedzieć, iż w sposób znaczący wpłynęliśmy na zwiększenie poziomu integracji sensorycznej. Jednak, gdy origami stanie się pewnym szerokim, przemyślanym systemem zajęć, efekty naszej pracy z dziećmi będą widoczne na wielu płaszczyznach. Nawet rodzice, nie będąc specjalistami - pedagogami, odkryją konkretne postępy swoich dzieci w zakresie rozwoju psychicznego. Wzrosną również znacznie ich umiejętności językowe i matematyczne, nie mówiąc już o czytelnej i chętnie werbalizowanej przez nie same ocenie piękna płynącego z obrazków origami.
Origami jako sztuka sama w sobie narzuca pewną odpowiedzialność za estetykę tego, co robimy z przedszkolakami. Same wzory i propozycje obrazków origami, wykonane przez nauczyciela, muszą być estetyczne, poprawne kompozycyjnie i zgodne z zasadami tej sztuki. Brak fachowości w tym zakresie może przyczynić się do zwiększania poziomu nadpobudliwości i przesadnej ruchliwości dzieci. Nieodpowiednio przygotowane zajęcia, np. nieforemne płaszczyzny origami do składania (nie koło, ale wycięty nożyczkami owal, nie kwadrat, ale prostokąt itd.), brak znajomości założeń metodyki prowadzenia takich zajęć doprowadzić może do chaosu, częstych pytań, np. Czy tak? Czy ja mam dobrze? itd., zamiast do koncentracji, skupienia i wyciszenia dzieci. Wykonane przez nauczyciela plansze demonstracyjne o dużej liczbie kół w szerokiej gamie średnic prowadzą do nieprzewidywalnych form zachowania, do bałaganu. Konieczne jest tutaj zastosowanie konkretnej metodyki pracy z orgiami, opartej nie tylko na teorii zachowań grupowych dzieci przedszkolnych, ale i praktyce stosowania origami jako narzędzia integracji.
(...)
Dorota Dziamska, Janina Krystyna Tiereszko
Artykuł w całości jako plik PDF do pobrania znajduje się w zakładce Opis w ofercie tytułu Wychowanie w Przedszkolu
Wróć do czytelni