Życie Szkoły | 05 wrzesień 2008
* Pokazana okładka tytułu jest aktualną okładką tytułu Życie Szkoły. Kiosk24.pl nie gwarantuje, że czytany artykuł pochodzi z numeru, którego okładka jest prezentowana.
Nauczyciele klas początkowych oczekują, że z przedszkoli i klas zerowych przyjdą do szkoły dzieci z dobrze rozwiniętymi narządami mowy i słuchu oraz prawidłową artykulacją, co warunkuje sukcesy w nauce czytania i pisania. Tymczasem do klas pierwszych coraz częściej trafiają dzieci z różnymi dysfunkcjami w rozwoju psychoruchowym.
Jednym z trudniejszych problemów na progu edukacji są zaburzenia mowy i słuchu fonematycznego. Wywierają one ujemny wpływ na rozwój osobowości dziecka i jego karierę szkolną. Mogą być przyczyną nieśmiałości, poczucia niższej wartości, zamykania się w sobie, czyli wtórnych zaburzeń emocjonalnych, oraz niepowodzeń szkolnych.
Potrzebna pomoc
Dzieciom, które mają poważne zaburzenia i wady wymowy, potrzebna jest specjalistyczna pomoc ze strony logopedy, ale również konieczna jest współpraca między logopedą, rodzicami i nauczycielami przedszkola czy szkoły. Praca terapeutyczna bowiem zaczyna się od przygotowania aparatu mowy przez usprawnienie układu oddechowego, fonacyjnego i artykulacyjnego. Do tego celu służą ćwiczenia ortofoniczne, które mogą być wykonywane w gabinecie logopedycznym oraz w domu, przedszkolu i szkole, po odpowiednim przygotowaniu rodziców i nauczycieli.
Ćwiczenia ortofoniczne wzięły swą nazwę od pojęcia ortofonia (orthos – prosty, prawidłowy; phone - głos), które według Leona Kaczmarka [1977] oznacza poprawną wymowę, według Genowefy Demel [1983] jest to dział logopedii zajmujący się ustalaniem zasad prawidłowej wymowy, nauczaniem poprawnej wymowy, teorią i praktyką żywego słowa, zdaniem Ewy Małgorzaty Skorek [2002] ortofonia jest działem ortoepii zajmującym się ustalaniem zasad poprawnej wymowy i poprawnego brzmienia wyrazów i połączeń wyrazowych danego języka.
Elżbieta Sachajska [1981] dzieli ćwiczenia ortofoniczne na wstępne, do których zalicza:
– ćwiczenia oddechowe,
– ćwiczenia fonacyjne,
– ćwiczenia logorytmiczne,
– ćwiczenia kształtujące słuch fonematyczny,
– ćwiczenia usprawniające narządy mowne oraz bezpośrednio związane z procesem mówienia:
– ćwiczenia artykulacyjne.
Uważa, że w zależności od rodzaju trudności dziecka, podczas ćwiczeń ortofonicznych należy położyć szczególny nacisk na te elementy, które sprawiają dziecku trudność, ale jednocześnie zaleca stosowanie wszystkich podstawowych ćwiczeń obejmujących oddychanie, fonację, kształcenie słuchu fonematycznego, gimnastykę narządów mowy i artykulację, ponieważ wszystkie łączą się ze sobą i choć należy wykonywać je w określonej kolejności, to również mogą być stosowane równolegle.
(...)
Urszula Kalicińska
Artykuł w całości jako plik PDF do pobrania znajduje się w zakładce Opis w ofercie tytułu Życie Szkoły
Wróć do czytelni