Życie Szkoły | 07 październik 2008
* Pokazana okładka tytułu jest aktualną okładką tytułu Życie Szkoły. Kiosk24.pl nie gwarantuje, że czytany artykuł pochodzi z numeru, którego okładka jest prezentowana.
W zawodzie nauczyciela nauczania zintegrowanego pracuję osiemnaście lat. Początkowo – w niewielkiej szkole w małej miejscowości, od ośmiu lat – w jednej ze szkół warszawskich.
Przejście z jednej placówki do drugiej było jak wypłynięcie na głęboką, wzburzoną wodę. Duża szkoła, liczne klasy, zupełnie inne problemy z dziećmi oraz rodzice czasami mniej chętni do współpracy. To dla mnie nowe doświadczenie, ale jednocześnie wyzwanie. Na początku było mi, nie ukrywam, trudno się przyzwyczaić. Z drugiej jednak strony, miałam możliwość porównania.
Łatwiejsza praca
Praca w małej szkole (około 320–340 uczniów) z kilkunastoma, na ogół grzecznymi i zdyscyplinowanymi uczniami w klasie jest łatwiejsza, mniej stresująca. Nie musiałam borykać się z takimi problemami wychowawczymi, z jakimi spotykam się obecnie w środowisku wielkomiejskim. Na każdym poziomie były po dwie klasy, najczęściej 18–19-osobowe. Środowisko, z którego wywodziły się dzieci, nie było bardzo zróżnicowane. Przeważały dzieci pochodzące z rodzin górników i rolników, ale byli także uczniowie, których rodzice są lekarzami, adwokatami. Do szkoły uczęszczały dzieci miejscowe oraz dzieci z miejscowości oddalonej o dwa kilometry. Uczniowie ci byli początkowo dowożeni do szkoły przez rodziców, ale już w drugiej klasie samodzielnie przychodziły i wracały do domu. W szkole działała świetlica, ale korzystały z niej na ogół dzieci czekające na lekcje, na rodzeństwo oraz te, które należały do grupy świetlicowej (przygotowywały przedstawienia, spędzały czas na wspólnych grach i zabawach, odrabiały lekcje). Dzieci takich nie było dużo, ponieważ wszystkie na ogół miały zapewnioną opiekę w domu.
(...)
Grażyna Staniucha
Artykuł w całości jako plik PDF do pobrania znajduje się w zakładce Opis w ofercie tytułu Życie Szkoły
Wróć do czytelni