Wychowanie Fizyczne i Zdrowotne | 05 kwiecień 2013
* Pokazana okładka tytułu jest aktualną okładką tytułu Wychowanie Fizyczne i Zdrowotne. Kiosk24.pl nie gwarantuje, że czytany artykuł pochodzi z numeru, którego okładka jest prezentowana.
Przeciwnicy dopingu w sporcie wskazują, że jest on złem moralnym - konstruują normę etyczną, postulat zakazu jego używania. Jednocześnie artykułują negatywną ocenę, osąd etyczny sportowców łamiących - ich zdaniem - powszechne i konieczne obowiązywanie wskazanego imperatywu moralnego.
W filozofii pojawiają się dwa podstawowe punkty widzenia dotyczące relacji zachodzących między moralnością i etyką. Pierwszy – akcydentalny – traktuje owe wyrażenia jako pojęcia analogiczne, drugi natomiast rozpowszechniony także w socjologii i psychologii, jako określenia odrębne.
Moralność – prezentując zagadnienie w dużym skrócie – traktuje się jako zjawisko spontaniczne zachodzące w relacjach społecznych dotyczących różnorodnych, mniejszych lub większych grup społecznych. Wśród wielu definicji moralności wysoce użyteczną zdaje się być określenie wskazujące na najbardziej znamienne jej części składowe – tworzone, ugruntowywane i modyfikowane w życiu codziennym – takie jak: wartości, oceny, normy, wzory, wzorce, modele i schematy zachowań moralnych. Wszystkie te elementy wpływają regulatywnie (podobnie jak prawo i obyczaje), ale pozaformalnie (podobnie jak obyczaje, a w przeciwieństwie do prawa) na życie społeczne za pomocą sankcji, to jest nagród i kar, pojawiających się spontanicznie – utrwalanych i modyfikowanych.
Natomiast etyka jest pojmowana jako nauka o moralności. Można wyróżnić jej kilka różnorodnych uszczegółowień, takich jak: filozofia moralności, socjologia moralności czy psychologia moralności. W każdym przypadku mamy do czynienia z jakąś szczególną postacią etyki,mimo iż w nazwie danego przedmiotu wyrażenie „etyka” się nie pojawia. Z kolei Maria Ossowska – filozof, socjolog i psycholog – w swym wybitnym dziele „Podstawy nauki o moralności” (pisanym w Warszawie podczas niemieckiej okupacji w czasie II wojny światowej i wydanymzaraz po niej) przedstawiła koncepcję etyki jako nauki zintegrowanej – stanowiącej jedność (Ossowska 1966). U jej podstaw znalazły się wskazane wyżej dziedziny.
Charakter moralizatorski z kolei posiada moralność religijna czy etyka religijna. Oba te wyrażenia używane są zamiennie i w sensie potocznym. Etyka religijna nie jest dziedziną poznawczą, ponieważ wypowiedzi z jej zakresu sytuują się poza prawdą i fałszem w sensie logicznym. Stanowi albo składową nauczania (czyli doktryny)określonego kościoła, albo wyemancypowaną z niej samodzielną część religii – podobnie jak trzy inne, to jest kult, organizacja sakralna i wzmiankowana doktryna.
Wróć do czytelni