Życie Szkoły | 29 lipiec 2013
* Pokazana okładka tytułu jest aktualną okładką tytułu Życie Szkoły. Kiosk24.pl nie gwarantuje, że czytany artykuł pochodzi z numeru, którego okładka jest prezentowana.
Mówiąc o kłamstwie, nie sposób nie dostrzec szalenie istotnej relacji, jaka zachodzi między pedagogiką a etyką. Uświadomienie sobie faktu, że po pierwsze: pedagogika nie może obejść się bez etyki (ona bowiem wskazuje na cel wychowania), a po drugie: etyka pozbawiona wymiaru pedagogicznego przestaje być nauką „praktyczną” - stawia interesujące nas zjawisko w konkretnej perspektywie analitycznej.
Skoro sumienie jest subiektywnie ostateczną normą moralności, to od jego trafnego lub błędnego uformowania zależy w istotnej mierze dalszy los człowieka. Z kolei prawe sumienie dojrzewa w człowieku tylko i wyłącznie poprzez wychowanie w duchu uczciwości. Stanowi ono zatem swoisty fundament kształtowania wszelkich cnót.
Kłamstwo usprawiedliwione
W związku z tym kategoria kłamstwa jako takiego jest ściśle powiązana ze sferą moralną. Jak się wydaje, wszystkie kłamstwa ludzi jakoś oceniamy moralnie. Jedne nas bowiem gorszą, inne zaś uważamy za usprawiedliwione. Zakaz kłamania niezwykle rygorystycznie przestrzegany był chociażby przez św. Augustyna czy Kanta. Filozofowie ci przekonywali, że swoboda w operowaniu kłamstwem prędzej czy później i tak obraca się przeciwko kłamcom, gdyż poważnie niszczy zaufanie do innych ludzi. Niemniej jednak niezwykle skomplikowane oblicze spraw ludzkich nakazuje uznać, że w istocie zachodzą okoliczności, kiedy niejako trzeba kłamać w tzw. dobrej sprawie. Wystarczy przywołać kontekst wojny (oszukiwanie wroga jest niezbywalną częścią sztuki wojennej) czy liczne sytuacje ze sfery szeroko pojętej dyplomacji i biznesu. Co więcej, również cnoty towarzyskie typu dyskrecja czy uprzejmość częstokroć ocierają się o kłamstwo.
(...)
Ewa Anna Andrejas, Szkoła Podstawowa nr 7 w Świdniku
Artykuł w całości jako plik PDF do pobrania znajduje się w zakładce Opis w ofercie tytułu Życie szkoły.
Wróć do czytelni