Monografia przedstawia regulację prawną dokumentów tożsamości oraz koncepcję dostosowania systemu zarządzania tożsamością do nowych potrzeb i możliwości związanych z rozwojem technologicznym. Pokazane zostały aktualne blankiety i zabezpieczenia techniczne dokumentów tożsamości, których znajomość może ułatwić rozpoznanie dokumentów sfałszowanych. Scharakteryzowano problemy wynikające z usunięcia adresu zameldowania z warstwy graficznej, przy jednoczesnym braku obowiązku wymiany dokumentu w przypadku zmiany miejsca zameldowania, oraz odmiejscowienie procedury składania wniosków. Omówiono także rozwiązania organizacyjno-techniczne wprowadzane dla przeciwdziałania kradzieżom tożsamości, które oceniono jako niewystarczające. Obecnie większość Państw Unii Europejskiej wydaje elektroniczne dowody tożsamości. W Polsce warstwę elektroniczną mają dokumenty paszportowe. Także uchwalona w dniu 6.8.2010 r. ustawa o dowodach osobistych w pierwotnej wersji wprowadzała warstwę elektroniczną dowodu osobistego wraz z certyfikatami podpisu osobistego, jednak w okresie vacatio legis zrezygnowano z większości jej przepisów. Wprowadzone od 1.3.2015 r. nowe dowody osobiste mają postać tradycyjną co czyni je niedostatecznie odpornymi na fałszerstwa. Poprawić sytuację może proponowane w książce wprowadzenie do dowodów osobistych identyfikacji biometrycznej oraz zmiany w rejestrach publicznych wykorzystywanych w procedurze wydawania i unieważniania dokumentów tożsamości.
