Monografia porusza problematykę dopuszczalności ograniczenia praw i wolności człowieka w imię ochrony bezpieczeństwa państwa w systemie Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Ustanowienie granicy między władczymi uprawnieniami państwa a gwarancjami ochrony praw jednostki, zwłaszcza w sytuacjach szczególnego zagrożenia należy do najtrudniejszych i najbardziej fundamentalnych kwestii, z jakimi musi zmierzyć się prawo i praktyka. W oparciu o orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka dokonano w pracy rekonstrukcji obowiązków spoczywających na władzach państwowych korzystających z konwencyjnej możliwości ograniczenia praw i wolności jednostki oraz dookreślono granice relewantnych uprawnień funkcjonariuszy służb państwowych. Podjęto również próbę oceny, w jakim stopniu powyższe restrykcje są do pogodzenia z potrzebami państwa w zakresie skutecznego zwalczania terroryzmu i innych zagrożeń bezpieczeństwa państwa.
